Benim tek yaram eski sevgililerim değil merak etmeyin allaam bana öyle arkadaşlar verdi ki, "al" dedi "senin hayttaki şansın bu kadar güzelim."
Üniversite birinci sınıftayken bi'tane bile arkadaşım yoktu baya yoku yani hep arizona kertenkelesi gibi tek başıma orda burda takılıyodum. Hoş üniversite bitti hala bi'arkadaşım yok ama en azından bu sefer ben de istemiyorum. O zaman arkadaşım yok diye depresyona falan girmiştim "kimse beni sevmiyooo, ben ne iğrenç biriyim, ölsem de kurtulsaaağğmm" şeklinde allahın her günü isyanlarım oluyodu. Tabi bu arada sevgilimin olması da cabası adam istanbulda gününü gün ederdi ben burda dışarı çıktım mı olay olurdu...
Neyse ilk senem böyle saçma sapan bi'şekilde geçti. İkinci sınıfa da tam geçemedim zaten biraz kaldım şu ortalam 1.8 olayı falan var biliyosun... Ben onu geçemeyince ne tam 1. sınıf ne de 2. sınıf olamadım.
Bööle ortalarda gezerken kimya mühendisliğinden bi'kızla tanıştık biraz aykırı bi'tipi vardı hani benim de dikkatimi çekti, severim öyle toplum dışı insanları kafaları başka çalışır kimsenin göremediğini görürler sohbetleri güzel olur... Hoş beş baya arkaaşım oldu, Şükeda...
Benim arkadaşım olunca mı artık nedendir bilmem bi süre sonra sevgilim terk etti beni. Sanırım iki kişiyi aynı anda idare edemiyorum, çünkü arkadaşımı da sevgilimi de camız boku gibi kat kat seviyorum ondan olmuyo.
Şimdi bu kız kimya mühendisliğinde ya ister istemez bütün kimyacıların içine içine girmeye başlıyorum, bi'gün Tolga diye bi'çocukla tanıştık bu da kimya mühendisi ama çocuk da çocuk yani göğüs kası falan var oha dedim görünce ama o bakmadı bile ilk tanışıtığımız zaman bok gibi hissetmiştim hatta kendimi.
Velhasıl kelam biz öyle böyle bi'şekilde bu çocukla çıkmaya başladık. Bu çocuğun da üç tane yılandan bozma kız arkadaşı var, hele bi'tanesi acayip fena. Normalde hiç kız arkadşı olmasın diyen bi'tip değilim ama böyle arkadaş mı olur amk !
Ben Şükedaya anlattım bu durumu o da bana dedi ki biz kızlarla görüşmeyelim bizden yüz bulmasınlar ki Tolga'ya da bulaşmasınlar. Mantıklı. Yaptık.. Yaptım.. Yapmadı..
Bi'gün o kadar canım sıkılıyıo ki, (sevgilim beni Malatya'da bırakıp Konya'ya dikine geçmişti çünkü orası daha kaliteli bi'üniversiteymiş...Ulan altı üstü kimya mühendisi olcan yani ne şekil yapıyon koduğum) Şükedayı aradım dedim dışarı çıkalım ık mık anam izin vermez falan yok dedi iyi dedim.
1 saat sonra bu yılan üçlüsünün en fenasından bi'mesaj geldi. Açtım arabada bi'fotoğraf ama dört kişiler, bilin bakalım 4. kim ? Tabii ki de Şükedaaa...
Hayır ben demedim ki sen onlarla görüşme diye bu teklifi sunan sendin e benim sevgilim de gitti artık kasmana gerek var mıydı ? Bi'de kafasını saklar pozlar bilmem ne.
Aradım "benim yanar döner insanlar işim yok maalesef Şükedacım kusura bakma yani bunu benden saklayıp bana yalan söylemene falan gerek yoktu" dedim bi iki sızlandı hafif ağlamaklı oldu tam üzülüyodum ki kapattım telefonu.
Üzülmemem gerektiğini de bi-iki gün sonra attığı mesaj da anladım.
mesaj-şükeda-: Şimdi ben sana doğum gününde bi elbise almıştım ya...
mesaj-ben-: Eeee..
mesaj-şükeda-: E biz artık arkadaş olmadığımıza göre sen de artık o elbiseyi giymezsin, bana ver de ben giyeyim bari...
...Abi bu ne ya bu nası bi'kafa ! Tek dert elbise mi yani ?! Attım konteynıra çektim fotoğrafını, elbisen burda canım istediğin zaman gel al güle güle kullan dedim ben de ne diyim...
Önceden arkadaşım yok diye girdiğim depresyona şimdi aman beyni orospu arkadaşım olmasın diye giriyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder