Ölcem Sanmak

Ölümlü dünya diyoruz her seferinde ama bi'kere ölümle burun buruna gelmeden ölümün ne demek olduğunu asla bilmiyoruz hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyoruz, hiç ölmeyecekmiş gibi kalp kırıyoruz, hiç ölmeyecekmiş gibi... Her gün ölümü düşünerek de yaşanmaz tabii yaşanmıyormuş yani bizzat gördüm. En azından bir gün öleceğini ve bunun her an olabileceğini düşünerek yaşamak daha mantıklı gibi arasında çok fark var. Biri seni mutluluğa, özgürlüğe götürür. Diğeri seni yanlışa sürükler.

Ekseriyetle başım ağrır benim ama öyle böyle bi'ağrı değil kafamı duvarlara vurmak istercesine ağrır ve kesinlikle ilaç falan fayda etmez. Bi'gün doktora gittim nörolojiye, ilk önce algolojiye gideceksin dediler döndüm oraya gittim, ağrı bölümüymüş, neyse baktılar ettiler bi-iki de soru sordular bişiy çıkmayınca geri nörolojiye döndüm.
Emar makinelerini biliyosun... Girdim yatcan durcan dediler e tamam da ben de kapalı alan sıkıntısı var. Orası tam kapalı değil ama insan yine de bi'tedirgin oluyo yani ağzım gözüm falan kaşınmaya başladı direk ay bi darlandım ki sorma neyse ki çok uzun sürmedi.
Benim beynimin filmini çektiler doktorun odasına geldim oturdum benim filmi izliyo. Ama nası bi'dikkatle izliyo anlatamam yaklaşık bi'yarım saat kadar hımlaya hımlaya arada bana da bakarak izledi karı filmi. Sonra yanıma geldi kafamın belli yerlerine bastırarak acıyo mu ağrıyo mu noluyo falan diye sordu bilmem bişiyler...
Sonra tutup bana demesin mi annem veya babanın gelmesi mümkün mü diye. "aha ölcem kesin ölcem bana diyemeyediği için anamı babamı istiyo vicdansız karı bana söylesene onu anayı babayı karıştırmasana ! evlat acısına nasıl dayansın onların yürecikleri sen bana söylesene.."
Yok dedim şehir dışındalar reşitim hem ben siz nolduysa bana söyleyin sorun yok dedim. reşitlikle nalakası varsa durumun :) Demez olaydım. Bürsürü bişiy anlattı tıpçamda hiç yok eni sonu "yani yani ??" diye sorunca beynimdeki yollardan birinde balomcuk gibi bişiy varmış da patlayınca ölcekmişim işinözü buymuş. O ağrılarımın sebebi de bundan kaynaklanıyomuş. Bürsürü ilaç falan verdi bi'sonraki kontrol tarihimi de elime tutuşturup gönderdi beni.

Allaaahhh yok mu bi'deniz kenarında bank neyim bişiy oturup dertleneyim. Elimde beynimin cdsi reçetem okuyamadığım ilaç isimlerine bakıyorum bi'sonraki kontrol tarihim de iki ay sonra. Bu ilaçları düzenli kullanırsam patlamadan kontrol edip ameliyat edeceklermiş de belki ölmezmişim falan fistan...

Almadım ilaçları nasıl olsa ölcem ona niye para vereyim sigorta da karşılamıyomuş zaten bi'ton da para. O parayı da gider yerim dedim.
Ben böyle adeta pesimist pollynna modunda ölümlü dünya o yüzden her şeyin kıymetini bilmeli edasıyla iki ay geçirdim. Ölücem sanıyorum ya bazen pat diye bi'ses duyuyorum aha patladı galiba aha şimdi ölcem galiba dediğimi bilirim.

İki ay sonra gittim kontrole. O karı gitmiş başka bi'adam gelmiş anlattım durumu dedim böyle böyle ölcem yani ben. Adam aldı cdyi baktı etti falan "e senin beyninde bi'sorun yok ki anlattığın ağrı migren ağrısı psikolojik bi'durumun da olabilir stres yapıyorsan eğer... Bi'psikoloğa gitmeni tavsiye ederim" deyince benim gözlerim kocaman oldu adama sarılıp öpcektim ama yakışıklı da değildi. Oha ölmicekmişim orospu karı iki ayda psikolojimi bozdu ya. Vay lan ölmicekmişim demek. Allahtan ilaçlara o kadar para vermedim ha valla bi'de ona üzülecektim o zaman kesin üzüntüden ölürdüm.!